วี welove
2 พ.ย. 20221 นาที
อัพเดตเมื่อ: 7 ต.ค. 2023
หน้านี้จะพูดถึงเพลงของ The Beatles ทั้ง 24 เพลงที่ John lennon ไม่ปลื้ม จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ แต่เป็นเหตุผลส่วนตัวของจอห์น ที่ไม่น่าจะทำให้แฟนเพลงของจอห์นเกลียดเพลงนั้นตามไปด้วย เพียงแต่อยากนำมาลงให้อ่านเพื่อให้เห็นมุมมองของศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ว่า เขามีความเห็นอย่างไรกับเพลงนั้นๆ
เพลงในลิสต์มี 24 พลง แต่จะค่อยๆทยอยเอามาลงให้อ่าน เพลงที่ลงมาใหม่จะวางอยู่บนสุด ส่วนเพลงที่เขียนไปก่อนหน้านี้จะขยับลงไปด้านล่างตามลำดับ ดังนั้นสำหรับวันนี้ จะมีเพลงให้อ่านเพียง 4 เพลงนะครับ ติดตามอ่านกันเลย..
เพลงนี้เสียงร้องของพอลฟังดูแปลกๆ ริงโก้เลยตั้งข้อสังเกตว่าฟังเหมือนเพลง Elvis แต่คงไม่ได้หมายถึงเสียงร้อง แต่ฟังเป็นเพลงของเอลวิสจริงๆ แม้แต่ช่วงที่เสียงขึ้นสูงก็ตาม ริงโก้ให้ความเห็นแบบนี้ ใครลองพยายามนึกถึงเอลวิสร้องเพลงนี้ดู คงจะเห็นด้วยไม่มากก็น้อย
แต่พอลเล่าว่าที่เขาทำเสียงร้องไม่เหมือนตัวเขาเอง เพราะตอนที่พอลเขียนเพลงนี้ออกมาเป็นแนว "bluesy boogie-woogie" ด้วยเปียโน เขานึกถึง fats Domino หนึ่งในตำนานร็อคแอนด์โรลยุคบุกเบิกที่เล่นเปียโนเป็นเอกลักษณ์ เขาจึงร้องออกมาในภาพของ Fats Domino ในความทรงจำอันน่าประทับใจ เสียงจึงออกมาไม่เหมือนตัวเองนั่นเอง
แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่จอห์นไม่ชอบเพลงนี้ (ใครๆก็รู้ว่าเอลวิสกับจอห์นไม่ลงรอยกัน) เพราะโดยส่วนตัวแล้วจอห์นชอบเสียงเปียโนในเพลงนี้มาก แต่จอห์นติงเพลงนี้ว่าเป็นเพลงที่ไม่เคยออกไปไหนเลย ถ้าคุณเป็นนักร้องก็สมควรเก็บเพลงนี้ไว้ในเงามืด อะไรทำนองนั้น ความหมายจริงๆจะเป็นอย่างไรนั้นคงต้องขยายความกันต่อไป ถ้ามีโอกาสได้เจอข้อมูลลึกๆนะครับ
“the song never really went anywhere”.- John Lennon
ตอนที่ทำอัลบั้ม White Album จอห์นมีความสุขที่จะนำเสนอเพลงนี้ ตอนแรกเขาเล่นกับเปียโนซ้ำแล้วซ้ำเล่า จอห์นบอกว่าเขาเล่นเพลงนี้ไปเรื่อยๆ และมันจะวนกลับมาที่เดิมตราบใดที่เขาต้องการ เป็นเพลงที่ได้ไอเดียมาจากโฆษณาชิ้นหนึ่ง
แต่เมื่อเวลาผ่านไป 12 ปีในปีสุดท้ายของชีวิตจอห์น เขานิยามเพลงนี้เป็นเพียงแค่เศษขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้นเอง..
เพลงที่พอลคิดถึงเมื่อเริ่มทำคอนเซปอัลบั้มอย่าง Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band แต่สำหรับจอห์นแล้วเขาจัดให้เป็นเพลงรุ่นคุณยาย เขาไม่มีทางจะเขียนเพลงแนวนี้ และไม่มีวันที่จะแม้แต่คิด
พอลพูดถึงเพลงนี้ว่า ตัวเลข "64" เป็นตัวเลขที่มาจาก "65" ซึ่งเป็นวัยเกษียณในอังกฤษ แต่มันดูง่ายเกินไปและไม่ชวนน่าสงสัย เขาจึงใช้เลข "64" ซึ่งยังง่ายต่อการเขียนเพลงอีกด้วย
จอห์นเกลียดเพลงนี้ คงเป็นเพราะเหนื่อยกับการบันทึกเสียงทั้งวันกับอัลบั้มเปิดตัว Please Please Me เมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ปี 1963 พวกเขาใช้เวลามากกว่า 12 ชั่วโมงในการทำงานโดยหยุดพักเพียงเล็กน้อย อีกทั้งจอห์นยังมีไข้ด้วยทำให้เสียงแย่ลง และต้องมารับมือกับเพลงร็อคตะเบ็งเสียงอย่าง Twist and Shout อีก..จึงไม่แปลกที่จอห์นจะฝันร้ายกับเพลงนี้..และอีกมุมหนึ่งจอห์นเคยพูดถึงเพลงนี้ในช่วงเวลานั้นว่า
"ผมเกลียดที่จะร้องเพลงนี้มาโดยตลอด ยิ่งเมื่อต้องเล่นในรายการที่มีศิลปินผิวสีอยู่ในคิวด้วยแล้ว ยิ่งทำให้ผมเขินอายมากขึ้นไปอีก เพราะผมรู้สึกว่าพวกเขาร้องเพลงแนวนี้ได้ดีกว่าอย่างแน่นอน"